Celem kon­fer­encji było:

1. Reflek­sja nad ładem moral­nym w Rzecz­pospo­litej Pol­skiej w aspekcie społecznym z uwzględ­nie­niem ist­nieją­cych wyzwań i zagrożeń, wypły­wa­ją­cych z rzeczy­wis­tości XXI w. Funkcja i rola ładu moral­nego wywodzącego się od Św. Stanisława.

2. Pod­kreśle­nie znaczenia dia­logu społecznego w budowie ładu moral­nego, rozsław­ie­nie idei Św. Stanisława uwzględ­ni­a­jąc misję, tożsamość, trady­cje i etos Orderu Stanisława BM.

3. Pro­mocja pozy­ty­wnych wartości roz­wo­jowych, oso­bistych i społecznych oraz ksz­tał­towanie właś­ci­wych sto­sunków między­ludz­kich, jak również, wyek­sponowanie majes­tatu Świętego Stanisława, który wyrósł na obra­zie Jego życia wypełnionego miłoś­cią i troską o los cier­piącego człowieka, Jego śmierci ponie­sionej za ład moralny ówczes­nego Świata.

4. Ukazanie idei Króla Stanisława Augusta Poni­a­towskiego, Jego zasad, ducha ryc­er­skości, wza­jem­nego poszanowa­nia oraz hon­orowego postępowania.

Patronem Kapituły Hon­orowej był Kar­dy­nał Zenon Gro­c­holewski b. Prefekt Kon­gre­gacji ds. Edukacji Katolick­iej w Watykanie.

Prze­wod­niczą­cym Komitetu Naukowego był prof. zw. dr hab. Stanisław Leszek Stadniczeńko.

Prze­wod­niczą­cym Komitetu Orga­ni­za­cyjnego Mirosław Mandryga Wielki Kan­clerz KOŚSBM,

Zastępcą Prze­wod­niczącego, m.in. Ste­fan Kukowski Wielki Kan­clerz OŚSBM i pier­wsza dama Orderu Ewa Potocka.

W ramach kon­fer­encji prezen­towano kilka wys­taw i prezen­tacji mul­ti­me­di­al­nych: His­to­ria i współczes­ność Królewskiego Orderu Św. Stanisława BM, Legiony Pol­skie, Oręż śred­niowieczny, Dziedz­ictwo artysty­cznego rękodziel­nictwa pol­skiego, Pow­stanie Sty­czniowe i udział Kawalerów Orderu Św. Stanisława, Biżu­te­ria Patri­o­ty­czna od 1794roku po czasy współczesne.

W kon­cer­cie pier­wszym wys­tąpiła Dama Katarzyna Bochyńska-​Wojdył oraz Kawaler Ryszard Wróblewski, Kawaler Dominik Górny z pieśnią „Chrzest Pol­ski 966″. W drugim wys­tąpił tenor Woj­ciech Poprawa oraz Grze­gorz Wilk. Oby­dwa kon­certy cieszyły się wielką pop­u­larnoś­cią, tak samo jak fakul­taty­wny wykład Zbyszka Nowaka, prze­ora warsza­wskiego OŚS.

Nasz Prze­o­rat staran­nie przy­go­tował wys­tawę swoich dzi­ałań na sześ­ciu plan­szach i 180 zdję­ci­ach oraz 300. stron­i­cowe wydawnictwo roz­chodzące się wśród przy­byłych dos­to­jnych gości.

Nasz Przeor był spra­woz­dawcą Min­is­terstwa Kul­tury, które przyz­nało Medal Zasłużony dla Kul­tury, m.in. X Mis­tr­zowi Mar­i­anowi Królowi i Mirosła­wowi Mandry­dze. Złoty Krzyż Zasługi Orderu ŚS kard. Zenonowi Gro­c­holewskiemu wręczali IX Wielki Mis­trz Senior Jan Z.Potocki i X Wielki Mis­trz Mar­ian Król. Nasz Wielki Prałat Józef Pick i Wielki Kan­clerz Ste­fan Kukowski podz­iękowali za wielce ksz­tałcącą Między­nar­o­dową Kon­fer­encję i udeko­rowali Medalem 250. lecia O.Ś.S.organizatorów Mar­i­ana Króla i Mirosława Mandrygę. Nasi dama i kawalerowie znaleźli czas, aby pokłonić się NMP na Górze Świętej Anny.

W niedzielę obyła się uroczysta Inwest­y­tura Królewskiego Orderu św. Stanisława BM w Koś­ciele parafi­al­nym pod wezwaniem Św. Jacka z oprawą Chóru Męskiego „Arion”. Przed­staw­iciele Prze­o­ratu Pomorskiego w uroczystym pochodzie nieśli relik­wie Świętego Stanisława przy­wiezione ze sobą dzięki życ­zli­wości ks. Feliksa Kameck­iego. Wśród wielu przyję­tych do Orderu i awan­sowanych znaleźli się nasi kawalerowie: Leszek Meler — pod­nie­siony do klasy II, Antoni Fila i Piotr Stec — pod­niesieni do klasy III. W Kon­fer­encji i Inwest­y­turze mieli zaszczyt uczest­niczyć także dama Anna Par­tyka, kawalerowie: Bog­dan Wiśniewski, Łukasz Par­tyka, Hen­ryk Jarosz, pos­tu­lant Jarosław Pijarowski — który doku­men­tował całą Kon­fer­encję. Ks. Józef Pick, Wielki Prałat OŚS współor­ga­ni­zował wszys­tkie uroczys­tości koś­cielne, wygłosił wspani­ały referat i został odz­nac­zony Sre­brnym Krzyżem Zasługi OŚS. Wys­tawę i wydawnictwo przy­go­tował przeor Ste­fan Kukowski, który też w niewielkim stop­niu współt­worzył Konferencję.

Męczeństwo Świętego Stanisława stało się świadectwem duchowej dojrza­łości naszych prao­jców i nabrało szczegól­nej wymowy w dzie­jach Nar­odu. Jego postać była sym­bolem jed­ności budowanej już nie w opar­ciu o tery­to­rium niepodległego Państwa, ale o nieprzemi­jalne wartości i duchową trady­cję stanow­iącą fun­da­ment nar­o­dowej tożsamości. Ubo­gaceni wieloś­cią wykładów i udzi­ałem w pan­elach dyskusyjnych wró­cil­iśmy do domów. Oby jed­ność w Orderze i naszym Nar­o­dzie się stale utrwalała.